درحالی که دولت بختیار درباره نحوه جلوگیری از ورود امام خمینی به ایران هنوز مشغولرایزنی بود، امام آماده بازگشت به ایران شدند.
ایشان پیش از اینکه عناصر وابسته به رژیم پهلوی در جهت جلوگیری از ورود ایشان بهمیهن حرکتی کنند، بااعلامیهای راه توطئه را بستند و اعلام کردند به رغم بسته بودنفرودگاهها و پخش شایعاتی برای جلوگیری از این سفر، ایشان هر زمان بخواهند به ایرانمراجعت میکنند.
کمیته استقبال در تهران برنامه مفصلی برای استقبال از ایشان تهیه دید. بازماندگان رژیم پهلوی ، بازگشت امام را به مصلحت خود نمیدانستند، درحالی که مساله مراجعت رهبر به سرعت در راس همه خواستهای ملت قرارگرفته و به نخستین درخواست اجتماعات و تظاهرات عظیم مردمی تبدیل شده بود.
مسجد دانشگاه تهران به مرکز ثقل این تقاضا تبدیل شد. تحصن دانشگاهیان و علما در دانشگاه تهران مبارزه را شدیدتر کرد. سرانجام این تحصن و دیگر حوادث روزهای بعد، دولت بختیار را مجبور به تن دادن به درخواست مردم وگشودن فرودگه کرد.
درست در آخرین ساعات روز 9 بهمن ماه سال 1357 ناگهان بختیار اعلام کرد که فرودگاه برای ورود « آیت الله خمینی » باز است . به گفته بختیار او نمب توانست مانع بازگشت یک تبعه ایرانی به کشورش بشود.
بعلاوه او متوجه شد که اعلام آمادگی امام برای بازگشت به میهن و جلوگیری ازورود ایشان ، مردم را بیش از پیش به هیجان آورده و ابعاد ناآرامیها را وسعتی غیر قابل توصیف بخشیده است . روز موعود به سرعت نزدیک میشد و مردم بیصبرانه خود را برای پرشکوه ترین استقبال در سراسر تاریخ معاصر ایران آماده مر کردند .
سرانجام صبح روز 12 بهمن سال 1357فرا رسید، رهبر انقلاب پس از چهارده سال و چندماه تبعید با هواپیمای 747شرکت "ایرفرانس " عازم ایرانشدند.